Blog: Het verloren briefje 06 april 2017 - Jacqueline van Rijt

'Ik heb voor u het kenteken van een auto die misschien iets met een overval te maken heeft.' Servicemedewerkster Jacqueline van Rijt beantwoordt het politieservicenummer 0900-8844. Ze vertelt hoe ze twee maanden na een heftig incident onverwachts cruciale informatie binnenkrijgt.
Een van de nadelen van het werken op het Politie Service Centrum is dat je niet altijd hoort hoe een verhaal afloopt. Je staat de mensen te woord, kalmeert ze wanneer het nodig is, voert de gegevens van de melding in het systeem in en vervolgens heb je meestal geen zicht meer op een zaak. Slechts in enkele gevallen krijg je een terugkoppeling, maar vaak alleen wanneer je een sleutelrol hebt gespeeld tijdens of na het ontvangen van de melding. Maar het kan ook onverwacht heel anders lopen.
Ongeveer twee maanden geleden is er een overval geweest op een tankstation. De patrouille die ter plaatse kwam kon toentertijd helaas geen daders meer traceren en tot op heden zijn er geen belangrijke sporen aangetroffen die kunnen leiden tot een oplossing van de zaak. Er is bij alle betrokkenen maar weinig hoop dat deze overval nog opgelost wordt. Tot vandaag...
Ik krijg een opgewonden dame aan de telefoon. Ze vertelt: zo'n twee maanden geleden reed ik 's avonds met mijn auto door de wijk en kwam daarbij langs een tankstation. Toen viel het mij op dat er vlakbij het tankstation een auto geparkeerd stond, die er, zeker op dat late tijdstip, naar mijn idee niet thuishoorde.'
De vrouw vertelt dat ze voor haar beroep veel in de wijk komt. Ze vervolgt: 'Omdat ik het niet vertrouwde heb ik het kenteken genoteerd, zodat de politie kon kijken of het misschien om een gestolen auto ging. Die avond kon ik de politie niet meer bellen. Toen ik de volgende morgen in de krant las dat er een overval was gepleegd bij het tankstation, dacht ik direct aan de vreemde auto en het nummerbord dat ik had genoteerd. Ik wilde meteen de politie bellen, maar ik kon het briefje met het kenteken nergens meer vinden. Eerlijk gezegd ben ik het daarna ook helemaal vergeten.'
Ik moet een beetje glimlachen. Het komt wel vaker voor dat ooggetuigen pas later bellen. Of het lijkt ze niet belangrijk genoeg of ze denken onterecht dat we hun informatie niet nodig hebben. Soms krijgen ze daar achteraf spijt van en bellen alsnog. Helaas is het dan vaak te laat en leidt het niet meer tot het gewenste resultaat.
Maar dit verhaal krijgt een onverwachte wending als de vrouw verder vertelt. 'Vandaag ben ik aan het poetsen en ik kwam het verfrommelde briefje tegen tussen wat oude papieren. Ik dacht, misschien heeft de politie er nog wat aan, dus ik besloot alsnog even te bellen.' Ze geeft me het kenteken dat ze twee maanden geleden heeft genoteerd.
Ik bedank de vrouw hartelijk voor haar telefoontje en beloof haar te laten weten of het heeft geholpen bij het onderzoek. Vervolgens neem ik contact op met de basiseenheid die de zaak van de overval behandelt en geef het kenteken door.
En ja hoor: bingo! Met de nieuwe informatie kan het opsporingsteam de dader twee maanden na de overval onverwacht alsnog aangehouden.
Als we de vrouw terugbellen met het goede nieuws en haar bedanken, is ze is volkomen verrast. Ze is, net als wij, enorm blij dat ze toch de moeite heeft genomen om te bellen.
Dit is niet het eerste misdrijf dat opgelost wordt door een oplettende omstander. De kleinste melding kan de grootste gevolgen hebben en iedereen kan een grote rol spelen in de bestrijding van misdaad!

Reageren

Wilt u op dit politieverhaal reageren? Vul het reactieformulier hieronder in. Uw reactie gaat naar de auteur, die eventueel contact met u opneemt.